Λάμπουν όπως ποτέ
Κατέβηκα μια βόλτα στην εφήμερη πόλη
Συννεφιασμένες ψυχές εγκαταλείπουν
Ανάβοντας ένα σπίρτο καίγονται όλοι
Σχηματίζονται ξανά μα και πάλι λείπουν
Έχουν καεί οι ψυχές τους
Όχι ότι υπήρξαν ποτέ
Όμως εγώ τις είδα στις θέσεις τους
Να λάμπουν όπως ποτέ
Ανέβαινα τη λεωφόρο περπατώντας
Γύρω μου σκυλιά ψάχνουν ζωή
Τα δέντρα την έχουν βρει περιφρονώντας
Ρίζες τα λόγια και οι πράξεις βροχή
Αν μπορείς έλα να σε δω
Λίγο πριν τη δύση να σε βρω
Εκεί που ξέρεις ότι ζω
Πέρα από το όνειρο
μπορώ μόνο να δω
